به گفته ستاره شناسان برخی از سیاه چاله های موجود در کهکشان راه شیری و نزدیک به کره زمین را فوق العاده درخشانتر از قبل مشاهده کرده اند و دلیل این درخشندگی را نمیدانند.
مشاهدات نشان میدهد که این درخشندگی سیاه چاله ها در20سال اخیر بی نظیر بوده است.اما اینکه چه چیز باعث این تغییر ناگهانی در روشنایی سیاه چاله ها شده است هنوز در هاله ای از ابهام است.
سیاه چاله های هیولا در مرکز کهکشان ها به طور معمول پوشیده شده از ابرهای گاز داغ احاطه شده اند.از آنجا که این ماده به سمت سیاه چاله حرکت می کند، می تواند هاله های کیهانی را در اطراف تاریک ترین مکان کهکشان ایجاد کند.
یک مطالعه جدید حاکی است، یک سیستم سیاه چاله در یک کهکشان همسایه دو برابر روشنتر از آن است که ستاره شناسان تصور می کردند.
محققان گفتند که درخشندگی باورنکردنی این سیستم مورد نظر، که در حدود 22 میلیون سال نوری از زمین در کهکشان پینویل ساکن است، ممکن است به تجدید نظر در مورد تئوری ها بپردازد که توضیح می دهد که چگونه برخی سیاه چاله ها پرنور تر بنظر میرسند.
چرا سیاهچاله ها اینقدر روشن هستند
چند راه وجود دارد که سیاهچاله ها درخشان به نظر آیند.
وقتی گاز از ستاره‌های اطراف شروع به حرکت به سمت سیاه چاله می‌کند، این گاز همانند آبِ در حال تخلیه از یک بطری، به شکل مارپیچ در می‌آید.
وقتی این اتفاق رخ میدهد، گازها به هم ساییده شده و داغ می‌شوند.
شبیه به همان فرایندی که زمان درست کردن آتش، دو چوب به یکدیگر ساییده می‌شوند، اما با این تفاوت که در اینجا دمای گاز به میلیون‌ها درجه می‌رسد.
گازی به این داغی اتم‌های خود را از هم می‌شکافد و دریایی از یون‌های مثبت و الکترون‌های منفی ایجاد می‌کند.این ذرات خروشان میدان مغناطیسی متلاطمی ایجاد می‌کنند که گاز را به دو جریان باریک سریع با جهت مخالف تبدیل می‌کند.
اگر یکی از این جریان‌ها به‌اتفاق رو به زمین باشد، ما آن را درخشان خواهیم دید.اما گاهی اوقات لازم نیست ما به‌طور مستقیم در مسیر این جریان داغ باشیم.
این جریان‌ها می‌توانند پخش‌شده و به ابرهای گازی اطراف یا حتی کهکشان همسایه برخورد کنند. این برخورد باعث ایجاد درخششی قابل‌توجه می‌شود.
در مرکز کهکشان ما هیولایی وجود دارد که به شکلی تعجب‌آور آرام است.“جفری بوور” از موسسهٔ اخترشناسی و اخترفیزیک سینیکا در هاوایی دراین‌باره می‌گوید: «به‌عنوان یک سامانهٔ پرانرژی، (این سیاهچاله) مرده است.» علت این مسئله مورد پرسش است.
“لیا کورالس”، اخترفیزیکدان دانشگاه میشیگان گفت: «ما می‌دانیم نوعی ساز و کار برای جلوگیری از رسیدن ماده به مرکز یا رسیدن به خود سیاهچاله و سقوط درون آن وجود دارد، اما هنوز این ساز و کار را کشف نکرده‌ایم.»
ایدهٔ ما این است که با سرازیر شدن ِ گاز به سمت سیاه چاله و داغ شدن آن فشار مضاعف ِ موجود، گاز را به بیرون می‌راند.
البته در مقاله‌ای که بتازگی در Astrophysical Journal منتشر شد، کورالس و همکاران او نتایج پژوهش چند سالهٔ آماری مشاهدات “سیاهچالهٔ کمان ای” را منتشر کردند که با تلسکوپ پرتو ایکس چاندرا، انجام شده بود.
این تحقیقات نشانه‌هایی یافت که گاز داغ اطراف این سیاه چاله در حال بیرون آمدن و خنک شدن هستند.
:max_bytes(150000):strip_icc():format(webp)/__opt__aboutcom__coeus__resources__content_migration__mnn__images__2020__05__SGA-grav-f2ebd8bfb33e41eba9b8359a26c3f793.jpg)
منبع:bigbangpage
