ستاره شناسان در طول دو دهه گذشته به این نتیجه رسیده اند که در مرکز بیشتر کهکشان ها، سیاه چاله های فوق العاده عظیم الجثه وجود دارد اما چگونه این دو با هم در ارتباط هستند؟ دانشگاه هاوایی در موسسه نجوم مونا (IfA) در برنامه تحقیقاتی بنیاد ملی علوم (NSF) ممکن است بخشی از پاسخ را فاش کند که نبض دیجیتال به افشای این موضوع می پردازد.
ربکا مینسلی از دانشگاه هاوایی با دیدن دقیق صدها تصویر از کهکشان ها، تصویری واضح تر از تکامل کهکشان را تعریف کرد. مینسلی توضیح داد: رشد كهكشان ممكن است با فعل و انفعالات بین دیگر كهكشانها ایجاد شود و به رشد سیاه چاله های فوق العاده (SMBH) در مركز كهكشان كمك می كند.
گازها، گرد و غبار بین ستاره ای که در مکانی به نام محیط میان ستاره ای (ISM) هستند هم به سوختی برای رشد SMBH و هم به تشکیل ستاره های جدید کمک می کند. اما کارهای اخیر نشان می دهد در کهکشانهایی با مرکز سیاه چاله های فوق العاده (SMBH) در مقایسه با کهکشان هایی که این چنین نیست خواص ISM متفاوتی نظیر گرمای بیشتر دارند. بنابراین ممکن است یک SMBH در حال رشد توانایی یک کهکشان را در ایجاد ستاره های جدید کاهش می دهد.
نور ستارگان داغ گرمایش ISM را انجام دهد. اما زمانی که کهکشان ها به هم نزدیک یا برخورد می کنند امواج بزرگی را ایجاد می کنند که باعث فشرده شدن گازها و تولید ستاره های بیشتر می شود.
مینسلی شکل 630 کهکشان را با استفاده از تصاویر حاصل از بررسی Pan-STARRS مورد مطالعه قرار داد. او کهکشان ها را به دو دسته ادغام پذیر و غیر قابل ادغام طبقه بندی کرد و سپس اشکال را با میزان نور همان کهکشان ها در طول موج های مادون قرمز مقایسه کرد و با این کار توانست خواص ISM را مورد مطالعه قرار دهد.
مینسلی و همكاران دریافتند وقتی کهکشان ها به اندازه کافی به هم نزدیک می شوند نوعی رقص کهکشانی را انجام می دهند و سرانجام به هم می پیوندند که این تعاملها به مینسلی اجازه داد تا کهکشان ها را در دسته های ذکر شده طبقه بندی کند. از طرف دیگر آنها متوجه شدند که كهكشانها با سیاهچاله های فعال، ISM گرمتری دارد و نسبت مولكولی گاز گرم به سایر گاز های خنك بزرگتر است.
پتریچ در این باره توضیح می دهد که ISM گرم کهکشان هایی که در مرکز خود سیاه چاله های فوق العاده در حال رشد دارند با آنها که این چنین نیستند متفاوت است. ما حدس می زنیم که همان فرآیندی که سوخت را به SMBH می بخشد به ما این امکان را می دهد که انتقال انرژی به ISM کهکشان شناسایی کنیم. پتریچ می افزاید: مشاهدات دقیق تر در آینده، به محققان و ستاره شناسان این امکان را می دهد كه فرایندهای انتقال انرژی را تأیید كنند.
منبع: phys
