اشکال زندگی میکروسکوپی مانند باکتری ها را که از طریق فضا حمل می شوند و در سیاره دیگری فرود می آیند تصور کنید.باکتریهایی که شرایط مناسبی برای بقای آن پیدا می کنند، می توانند دوباره شروع به تکثیر کنند و زندگی را در طرف دیگر جهان تکثیر کنند.این نظریه، “panspermia” نامیده می شود.

نظریه panspermia از احتمال اینکه میکروبها میتوانند بین سیارات مهاجرت کنند و زنده بمانند و تکثیر شوند پشتیبانی می کند. این تئوری طولانی بحث برانگیز نشان می دهد که باکتری ها در سفر طولانی در فضای بیرونی،با مقاومت در برابر شرایط زنده می مانند.

منشأ حیات در کره زمین بزرگترین رمز و راز بشر است. دانشمندان می توانند دیدگاه های کاملاً متفاوتی در مورد این موضوع داشته باشند.برخی فکر می کنند که زندگی بسیار نادر است و فقط یک بار در جهان اتفاق افتاده است.

در حالی که دیگران فکر می کنند که زندگی در هر سیاره مناسب ممکن است اتفاق بیفتد.اگر پان اسپرمیا امکان پذیر باشد، زندگی باید بسیار بیشتر از آنچه که قبلاً تصور می کردیم وجود داشته باشد.

در سال 2018، دکتر یاماگیشی و تیمش حضور میکروب ها در جو را آزمایش کردند. محققان با استفاده از هواپیما و بالن های علمی دریافته اند که باکتری های Deinococcal که در 12 کیلومتری زمین قرار دارد شناور است.

اما در حالی که شناخته شده است که Deinococcus کلنی های بزرگی تشکیل می دهد (به راحتی بزرگتر از یک میلی متر) و در برابر خطرات محیطی مانند اشعه ماورا بنفش مقاوم هستند، آیا آنها می توانند به اندازه کافی در فضا مقاومت کنند تا از احتمال پان اسپرمیا پشتیبانی کنند؟

 

برای پاسخ به این سوال، دکتر یاماگیشی و تیم تانپوپو، بقای باکتری های مقاوم به رادیوژن Deinococcus را در فضا آزمایش کردند. این مطالعه که اکنون در Frontiers in Microbiology منتشر شده است، نشان می دهد که سنگدانه های ضخیم می توانند از محافظت کافی برای زنده ماندن باکتری ها طی چندین سال در محیط فضای سخت برخوردار باشند.

دکتر یاماگیشی و تیم وی با قرار دادن سنگدانه های خشک Deinococcus در پانل ها در خارج از ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) به این نتیجه رسیدند. نمونه ها با ضخامت های مختلف به مدت یک، دو یا سه سال در معرض محیط فضایی قرار گرفتند و سپس برای بقای آنها آزمایش شدند.

پس از سه سال، محققان دریافتند که تمام سنگدانه های برتر از 0.5 میلی متر تا حدی از شرایط فضایی زنده مانده اند. مشاهدات نشان می دهد که در حالی که باکتری های سطح سنگدانه از بین می روند، یک لایه محافظ برای باکتری های زیر ایجاد می کند تا از بقای کلنی اطمینان حاصل کند.

با استفاده از داده های بقا در طراحی اکسپ در یک، دو و سه سال قرار گرفتن در معرض شرایط فضایی، محققان تخمین زدند که یک گلوله ضخیم تر از 0.5 میلی متر بین 15 تا 45 سال در ISS زنده مانده است.

دکتر یاماگیشی می گوید:”نتایج حاکی از آن است که داینوکوکوس مقاومت در برابر اشعه های رادیویی می تواند در طول سفر از زمین به مریخ و برعکس، چند ماه یا سال است زنده بماند.”این اثر، بهترین ارزیابی تخمین بقای باکتری ها در فضا را تا به امروز ارائه می دهد. و گرچه آزمایشات قبلی ثابت می کند که باکتریها می توانند برای مدت طولانی در فضا زنده بمانند.

منبع:scitechdaily