امروزه خبر های زیادی در مورد تکه های عظیم زباله که در اقیانوس های جهان شناور هستند می شنویم، این در حالیست که هر روز زباله های بیشتری به بستر دریا ریخته می شود. پروژه SeaClear که توسط اتحادیه اروپا تأمین می شود، با استفاده از ربات های خودمختار، بسیاری از این زباله ها را جمع آوری می کند. در ادامه با نبض دیجیتال همراه باشید.
طبق برنامه ها، سیستم اصلی متشکل از چهار وسیله نقلیه رباتیک است: یک هواپیمای بدون سرنشین، دو زیر دریایی کنترل از راه دور (ROV) و یک شناور سطح بدون سرنشین که به عنوان کشتی مادر عمل می کند. این کشتی از طریق کابل های مرکزی، توان دو ROV را تأمین کرده و علاوه بر آن از یک رایانه آنبورد برای پردازش داده های منتقل شده استفاده می کند.
این سیستم عمدتا در مناطق ساحلی مستقر خواهد شد، زیرا سواحل جایی هستند که بیشتر زباله ها از رودخانه ها به اقیانوس وارد می شوند.
در ابتدا، از هواپیمای بدون سرنشین و یکی از ROV ها به ترتیب برای تشخیص محل زباله، در سطح و در درون آب استفاده می شود. اگر زباله ای در هر دو منطقه وجود داشته باشد، در آن مکان احتمالاً زباله فراوان است. با توجه به این موضوع، ROV دوم با استفاده از گیرنده و دستگاه مکش مخصوص جمع آوری زباله ها، به داخل دریا می رود. سپس آن را به کشتی روی سطح آب منتقل کرده و در یک سطل زباله دفع می شود.
الگوریتم های مبتنی بر هوش مصنوعی برای کمک به پهپاد و ROV اول به منظور تمایز بین زباله و حیوانات دریایی و غیره استفاده خواهد شد. به علاوه چنین الگوریتم هایی به ROV دوم اجازه می دهد تفاوت بین زباله، مرجان یا دیگر ساختارهای طبیعی را تشخیص دهد.
نسخه اولیه SeaClear در بهار امسال در عمق 20 تا 30 متری (66 تا 98 فوت)، در بندر هامبورگ و در امتداد ساحل دوبروونیک، کرواسی آزمایش شد. این مکان ها به این دلیل انتخاب شده اند که کاملاً متفاوت از یکدیگر هستند؛ بندر هامبورگ شلوغ، صنعتی و دارای آب نسبتاً لجن است در حالی که سواحل کرواسی بسیار آرام تر، دارای آب زلال و منطقه ای گردشگری است.
منبع » NewAtlas
