کشف فسیل های جدید ، تغییرات مخرب اقیانوس را در طی 10،000 سال نشان می دهد
تجزیه و تحلیل جدید بر روی فسیل های اعماق دریا نشان می دهند که تغییرات در گردش اقیانوس باعث ایجاد تغییر در اکوسیستم های اقیانوس اطلس می شود که طی 10،000 سال گذشته مشاهده نشده است. نبض دیجیتال به تشریح این کشف مهم می پردازد.
این کشف از یک مطالعه جدید است که توسط یک گروه تحقیقاتی انجام شده است و بودجه آن توسط پروژه ATLAS بوده که در مجله Geophysical Research Letters منتشر شده است. احتمالاً این تغییرات به دلیل مهاجرت ماهیان به آبهای سردتر است.
آب و هوا در طول 12000 سال یا از زمان پایان آخرین عصر یخبندان ، دوره ای کاملاً پایدار بوده است که به نام هولوسن شناخته می شود و تصور می شود که این ثبات چیزی است که به تمدن بشری اجازه می دهد که پیشرفت کنند.
در اقیانوس نیز تصور می شود جریانهای اصلی در طول هولوسن نسبتاً پایدار بوده اند. این جریان ها دارای چرخه های طبیعی هستند که در آنجا می توان موجودات دریایی از جمله پلانکتون ، ماهی ، آبزیان و نهنگ ها را تحت تأثیر قرار دهد.
با این حال تغییرات آب و هوایی در اقیانوس آشکار می شود. صخره های مرجانی گرمسیری در حال سفید شدن هستند و اقیانوس ها با جذب کربن از جو ، اسیدی تر می شوند و گونه هایی مانند شاه ماهی یا ماهی خال مخالی به سمت قطبها در حرکت هستند.
اما به نظر می رسد هنوز یک دیدگاه غالب وجود دارد که تاکنون در اقیانوس چیزهای زیادی اتفاق نیفتاده است که در ذهن ما تأثیرات بزرگی به آینده بوجود آورد.
نگاه به گذشته
برای به چالش کشیدن این دیدگاه، ما باید به دنبال کشف مکانهایی باشیم که فسیل های دریا نه تنها دوران صنعتی را با جزئیات کامل پوشش دهند، بلکه هزاران سال قبل را نیز توضیح دهند و ما درست در بستر دریا در جنوب ایسلند آن را پیدا کردیم، جایی که یک جریان بزرگ در اعماق دریا باعث می شود که رسوبات در مقادیر زیادی جمع شود.
برای کشف نمونه های فسیلی ، با ارسال لوله های پلاستیکی طولانی به انتهای اقیانوس و فشار دادن آنها به درون گل و دوباره بیرون کشیدن آنها توانستیم هسته هایی از رسوب را بدست آوریم که می توان با شستشو و الک کردن آن؛ فسیل ها مود نظر زا به دست آوریم.
عمیق ترین رسوب شامل قدیمی ترین فسیل ها است ، در حالی که رسوب سطحی حاوی فسیل هایی است که طی چند سال گذشته رسوب شده است.
یكی از ساده ترین راه های ارزیابی اقیانوس در گذشته، شمارش گونه های مختلف پلانكتون های فسیلی ریز است كه در چنین رسوبات یافت می شود. گونه های مختلف دوست دارند در شرایط مختلف زندگی کنند.
ما در این کشف به نوعی موجود بنام فارامینیفرا نگاه کردیم که دارای پوسته های کربنات کلسیم است. شناسایی آنها به راحتی با استفاده از میکروسکوپ و مسواک کوچک انجام می شود که ما هنگام دست زدن به فسیل ها از آنها استفاده می کنیم تا آنها خرد نشوند.
مطالعه جهانی اخیر نشان داد که توزیع های جدید فارامینیفرا با شروع دوره صنعتی متفاوت است و تغییر اقلیم به وضوح بر روی آنها تأثیر دارد.
به همین ترتیب، این دیدگاه که جریانهای مدرن اقیانوس مانند آنچه در چند هزار سال گذشته بوده وجود دارد، توسط کار ما در سال 2018 به چالش کشیده شد و نشان داد که گردش “کمربند نقاله” واژگون شده برای 1.500 سال؛ در ضعیف ترین حالت خود قرار داشته است.
اثر جدید ما مبتنی بر این تصویر است و نشان می دهد که گردش سطح مدرن آتلانتیک شمالی با هر چیزی که در 10،000 سال گذشته دیده می شود متفاوت است. ( تقریباً کل هولوسن).
اثرات گردش غیرمعمول را می توان در اقیانوس اطلس شمالی یافت. درست در جنوب ایسلند ، کاهش تعداد گونه های پلانکتون های آب سرد و افزایش تعداد گونه های آب گرم نشان می دهد که آب های گرم جایگزین آب های سرشار از مواد مغذی و سرما شده است.
ما معتقدیم که این تغییرات همچنین منجر به حرکت گونه های مهم ماهی مانند ماهی خال خالی به سمت شمال شده است که در حال حاضر باعث دردسر های سیاسی می شود زیرا ملت های مختلف از حقوق ماهیگیری پیروی نمی کنند.
در شمال دیگر، شواهد دیگر فسیل نشان می دهد که آب گرم بیشتری از اقیانوس اطلس به قطب شمال رسیده است ، احتمالاً در ذوب یخ های دریا نقش داشته است. در غرب، کاهش سرعت در نقاله آتلانتیک بدان معنی است که آب به همان اندازه که انتظار می رود گرم نمی شود، در حالی که به نظر می رسد در نزدیکی ایالات متحده و کانادا جریان خلیج گرم به سمت شمال در حال تغییر است که این امر عواقب عمیقی برای شیلات مهم خواهد داشت.
یكی از مواردی كه این سیستم های گردش حیات را تحت تأثیر قرار می گیرند این است كه اقیانوس اطلس شمالی كمتر شور می شود و تغییرات آب و هوایی می تواند با افزایش بارندگی، افزایش ذوب یخ و افزایش میزان آب خارج شده از اقیانوس قطبی به وجود آبد.
ما هنوز نمی دانیم چه چیزی در نهایت باعث ایجاد این تغییرات در گردش اقیانوس شده است. اما به نظر می رسد که اقیانوس نسبت به آنچه که قبلاً تصور می شد نسبت به تغییرات مدرن آب و هوا حساستر است و ما مجبور به سازگاری با آن خواهیم بود.
منبع: sciencealert