باتری های روی – هوا (zinc-air) انرژی را به مقدار کمی در خود ذخیره می کنند و همچنین قابل شارژ نیستند. تیمی از محققان به سرپرستی دانشگاه مونستر، روش جدیدی برای قابل شارژ شدن این نوع باتری ها کشف کرده اند.
در ادامه با نبض دیجیتال همراه شوید.
بر خلاف اکثر باتری ها که تمام اجزای حیاتی خود را در درون سلول قرار می دهند ، باتری های روی – هوا (zinc-air) به اکسیژن وارد شده از هوای اطراف متکی هستند. این نوع باتری ها از واکنش اکسیژن با کاتد، مولکولهایی را تولید می کنند که از الکترولیت قلیایی خمیری عبور می کند و پس از واکنش با آند روی، جریان الکتریکی تولید می کند.
مشکل این نوع فرآیند این است که آند روی پس از اکسید شدن به صورت کامل مصرف می شود و نمی توان دوباره آن را تولید کرد. این امر باعث جلوگیری از شارژ مجدد این نوع باتری ها می شود.
برای حل این موضوع در طراحی ها به جای روی، از کاتالیزورهای معدنی کمیاب برای شارژ مجدد آنها استفاده می شود که این کار با هزینه های اضافی یا عوارض جبران ناپذیری رو به رو است.
در روش جدید مهندسان از یک الکترولیت جدید برای حل مشکل شارژ مجدد استفاده می کنند. این الکترولیت به جای خمیری بودن، بیشتر شبیه یک مایع است. این ماده بر اساس نمک تری فلوئورومتان سولفونات روی ساخته شده است که آن را غیر قلیایی و از نظر شیمیایی پایدارتر می کند. مهم ترین خصوصیات این ماده، برگشت پذیری یا قابل شارژ بودن باتری است.
وی سون، محقق ارشد مطالعه می گوید: الکترولیت نوآورانه و غیر قلیایی ما یک ماده شیمیایی قابل برگشت به نام پراکسید روی یا ZnO2/O2 است. این ماده هم ارزان و هم با محیط زیست سازگار است. این باتری جدید با 320 بار شارژ حدود 1600 ساعت به طور پایدار کار می کند.
بیشتر بخوانید:
- باتری انعطاف پذیر با ظرفیتی بیشتر از باتری لیتیومی
- رونمایی ال جی از ماسک تصفیه هوا با باتری قابل شارژ برای جلوگیری از شیوع کرونا
- آلودگی زباله های پلاستیک در اقیانوس ها تا سال 2040 دو برابر خواهد شد
منبع: newatlas
