دانشمندان پزشکی استنفورد از طریق آنالیز ژنتیک ، شواهدی علمی در مورد ارتباط بین پلینزی های باستان و بومیان آمریکا در منطقه كلمبیا پیدا كردند. این راز برای چندین دهه در دنیای تاریخی و باستان شناسی به شدت مورد بحث قرار گرفته است.
الكساندر ایوانیدیس ، دانشمند دکترا در دانشگاه استنفورد ، گفت: ژنتیک در مرحله ای است كه واقعاً می تواند به برخی از این سؤالات پاسخ دهد.
پیش از انجام این مطالعه ، طرفداران تعامل بین بومیان آمریکا و پولینزی ها این استدلال را مطرح كردند که پیش از استقرار اروپایی ها در آمریکای جنوبی ، این دو جمعیت با هم زندگی میکردند اما کسانی که مخالف این ایده بودند به نتیجه گیری متضاد و این واقعیت که دو گروه، هزاران مایل از هم فاصله داشتند، اشاره کردند.
این مطالعه جدید از طریق تجزیه و تحلیل ژنتیکی قطعی نشان می دهد که این دو گروه قبل از ورود اروپایی ها به آمریکای جنوبی ( كلمبیا ) واقعاً با یکدیگر روبرو شده اند. برای انجام این مطالعه ، تیمی از محققان بین المللی داده های ژنتیکی بیش از 800 ساکن بومی زنده کلمبیا و پلینزی های فرانسه را جمع آوری کردند و آنالیز ژنتیکی گسترده ای را برای یافتن سیگنال های جد مشترک آنها انجام دادند.
این مطالعه 8 ژوئیه در مقاله ای در Nature منتشر شده است.
رمز و راز سیب زمینی شیرین
قبل از این مطالعه شواهد علمی ای مورد بحث و گفتگو قرار گرفته بود. به نظر می رسید سیب زمینی شیرین ، که در ابتدا در آمریکای جنوبی و مرکزی رشد می کرد در یک مکان دیگری در اقیانوسیه به نام جزیره پلینزی ها هم یافت شده بود.
ایوانیدیس گفت: سیب زمینی شیرین از یک گیاه بومی قاره آمریکاست ، اما در جزایری که هزاران مایل دورتر از آمریکا است نیز یافت شده که این امری عجیب و قابل تامل است. مهمتر از این موضوع توجه به کلمه سیب زمینی شیرین است و در زبان پلینزی ریشه در کلمه ای دارد که در زبانهای بومی آمریکا در حوالی کوه های آند به کار رفته است.
همپوشانی در فرهنگ باعث شد كه برخی باستان شناسان و مورخان تصور كنند كه این امر نه تنها امكان پذیر نیست ، بلكه احتمالاً ورود سیب زمینی به پلینزی نتیجه زندگی همزمان دو ملت بوده است اما بدون شواهد علمی، ایده همپوشانی فقط یک حدس است.
گروه های دیگری از محققان به این امید که نشان دهند سیب زمینی آمریکای جنوبی و پلینزی از نظر ژنتیکی یکسان است به ژنتیک سیب زمینی شیرین روی آوردند. اما تلاشهای آنها بی نتیجه بود، زیرا ریشه ژنتیکی سیب زمینی شیرین بسیار پیچیده بود.
محققان دیگری DNA استخوانهای متعلق به بومیان آمریکا ( كلمبیا ) و پلینزی های باستان را مورد بررسی قرار داند. با این حال ، نمونه های DNA باستان اغلب تخریب شده بودند و این مطالعات قادر به ارائه شواهد کافی مبنی بر اشتراک این دو جمعیت در یک لحظه از تاریخ زا نداشت.
حاملان تاریخ
تیم ایوانیدیس دادههای متفاوت و بزرگی را با استفاده از DNA صدها پلینزی و کلمبیایی جمع آوری کرد. محققان قبل از جمع آوری نمونه ها یا انجام آزمایش های ژنتیکی ، برای توضیح این مطالعه، میزان علاقمندی به مشارکت و درخواست رضایت اجتماعات رابررسی کردند و سپس نمونه های بزاق 807 شرکت کننده در 17 جزیره پلینزی و 15 گروه بومی آمریکایی در سواحل اقیانوس آرام از مکزیک تا شیلی را جمع آوری و تجزیه و تحلیل کردند تا قطعه های DNA هر جمعیت که از نسل های قبلی به ارث رسیده بود را پیدا کنند.
ایوانیدیس گفت: ما بخش های جداگانه ای از تبار بومی های آمریکایی ( كلمبیا ) را در چندین جزیره پلینزی پیدا کردیم. این شواهد قطعی بود که نشان می داد پلینزی ها و بومیان آمریكا در یك نقطه از تاریخ همدیگر را ملاقات كردند. ایوانیدیس افزود که تجزیه و تحلیل آماری ، این واقعه را تأیید کرده است که در قرون وسطا ، در حدود سال 1200، یعنی در حدود زمانی که این جزایر در ابتدا توسط پلینزی های بومی اداره می شد رخ داده است.
ایوانیدیس گفت: اگر شما در مورد چگونگی گفته شدن تاریخ برای این دوره زمانی فکر می کنید ، تقریباً همیشه داستان فتح اروپا را می شنوید. من فکر می کنم این اثر به داستان های ناگفته و بی نظیر کمک می کند و این واقعیت که می توان آن را از طریق ژنتیک روشن کرد ، برای من بسیار هیجان انگیز است.
منبع: phys
