محققان BMJ می گویند که قوانین فاصله اجتماعی خاص (1 یا 2 متر) بین افراد برای جلوگیری از شیوع کرونا (COVID-19) ، بر اساس یک علم منسوخ شده و تجربیاتی از برخورد با ویروس های گذشته است.
نیکلاس جونز در دانشگاه آکسفورد و همکارانش می گویند چنین قوانینی مبتنی بر یک دوگانگی بیش از حد ساده است که انتقال ویروسی را توسط قطرات بزرگ یا قطرات کوچک هوای ساطع شده در محیط ایزوله شده و بدون احتساب هوای بازدم نشان می دهد. آنها توضیح می دهند که در واقعیت انتقال ویروسی پیچیده تری وجود دارد.
شواهد نشان می دهد که قطرات هوای کوچکتر که با کرونا (COVID-19) پر شده اند می توانند با فعالیت هایی مانند سرفه و فریاد بیش از 2 متر حرکت کنند و ممکن است تا 7 الی 8 متر در هوای غلیظ تر با بازدم فرد آلوده پخش شود.
به همین ترتیب آنها می گویند قوانین قدیمی فاصله اجتماعی باید چندین عامل مؤثر بر ریسک، از جمله نوع فعالیت در فضای داخلی یا فضای باز ، سطح تهویه و پوشش صورت را در نظر بگیرند.
اضافه كردن بار ويروس ، مدت زمان قرار گرفتن در معرض آن و حساسيت فرد در برابر عفونت نيز از اهميت بسياري برخوردار است.
برای تسهیل این موضوع، آنها نشان می دهند که چگونه خطر انتقال ویروس ممکن است با موقعیت، سطح شغلی، زمان تماس و اینکه آیا صورت پوشیده است ، متفاوت باشد.
به عنوان مثال، در شرایطی با وجود بیشترین خطر ، مانند یک خیابان شلوغ یا مهمانی شبانه ، باید فاصله جسمی بیش از 2 متر و به حداقل رساندن زمان تماس در نظر گرفته شود.
نتیجه آنها نشان می دهد که فاصله ی جسمی تنها بخشی از رویکردهای گسترده بهداشت عمومی برای جلوگیری از بیماری همه گیر کرونا COVID-19 است.
برای کاهش خطر باید از سایر راهکارها از جمله شستشوی دست ، تمیز کردن منظم سطح ، استفاده از تجهیزات محافظتی و پوشش صورت در صورت لزوم ، بهداشت هوا و ایزوله کردن افراد درگیر استفاده شود.
منبع: medicalxpress
