تیمی از دانشمندان دریافته اند كه از حرکات كوچك چشم می توان به عنوان یك شاخص توانایی انسان در پیش بینی اطلاعات مرتبط در محیط استفاده كرد. این اثر، ارتباط بین حرکات چشم و حس لمس را نشان می دهد.
این واقعیت وجود دارد که حرکات ریز چشم می تواند مانع از توانایی ما در محرک های لمسی شود و سرکوب حرکات چشم قبل از یک محرک لمسی می تواند همان توانایی را تقویت کند. این موضوع ممکن است بیانگر آن نواحی مشترک بین مغز و منابع عصبی رایج باشد که حرکت چشم و پردازش محرکهای لمسی را تحت تأثیر قرار می دهد.
استفانی بدی ، محقق ، دکترا NYU و نویسنده اول مقاله می گوید که ارتباط بین حرکات چشم و حس لمس از وجود پیوندی تعجب آور بین ادراک ، شناخت و عمل خبر می دهد.
در این مطالعه از مشارکت کنندگان انسانی خواسته است که بین دو نوع ارتعاش (فرکانس سریع “بالا” در مقابل فرکانس کند “پایین”) که توسط دستگاهی متصل به انگشتشان ایجاد شده است تمایز قائل شوند.
محققان سپس حتی کوچکترین حرکات غیر ارادی چشم که به عنوان میکرو ساکادها شناخته می شود را ردیابی کردند. این حرکات کوچک و سریع چشم حتی در مواقعی که سعی می کنیم نگاه خود را در یک نقطه ثابت کنیم اتفاق می افتد.
در اینجا به شرکت کنندگان دستور داده شد تا دید خود را روی یک نقطه ثابت در صفحه رایانه متمرکز کنند و یک نشانه لرزش قریب الوقوع را اعلام کند. آنچه شرکت کنندگان نمی دانستند این است که فاصله زمانی بین آن نشانه و لرزش لمسی، قسمت اصلی طراحی آزمایشی بود.
دستکاری در این فاصله ها به شرکت کنندگان این اجازه را می دهند تا با دقت بیشتری پیش بینی کنند که لرزش چه زمان اتفاق خواهد افتاد. نکته قابل توجه این است که هنگامی آنها اطلاعات دقیقی را دراختیار داشتند، محققان توانستند نه تنها قبل از محرک لرزش ، میزان میکرو سکادای شرکت کنندگان را کاهش دهند ، بلکه همچنین چگونگی تمایز بین لرزش های سریع و کند را با سرکوب میکرو ساکادها بهبود می بخشند.
منبع: medicalxpress
