در تحقیقات بالینی دانشگاه هوستون بررسی ها نشان می دهد که مغز زنان مسن مبتلا به دیابت نوع 2 به اندازه کسانی که به این بیماری مبتلا نیستند از اکسیژن خون کمتری بهره می برند. این تحقیق برای اولین بار به استفاده از اکسیژن خون در مغز به عنوان دلیل اصلی نقص عملکرد مربوط به دیابت اشاره دارد.
در ادامه با ما در نبض دیجیتال همراه باشید.
استیسی گورنیاک، استادیار در دانشکده بهداشت و عملکرد انسانی دانشگاه هیوستون و مدیر مرکز تحقیقات نوروموتور و بیومکانیک گزارش می دهد که مغز زنان مسن با دیابت نوع ۲ از خون اکسیژن دار به اندازه افرادی که بیماری ندارند استفاده نمی کند.
همچنین این تحقیق درک علائم حسی و حرکتی را به عنوان پیش درآمد ابتلا به زوال عقل و بیماری های آلزایمر، که هر دو با دیابت مرتبط هستند، ارتقا می بخشد.
به طور معمول، وقتی کسی با یک مشکل حسی یا حرکتی همراه با دیابت نوع 2 مواجه می شود، فرض این است که این نتیجه آسیب عصب محیطی در دست ها و پاها است.
تا کنون هیچ فرضیه ای مبنی بر تاثیر میزان اکسیژن خون مغز و دیابت که بر عملکرد حسی و حرکتی افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ تأثیر می گذارد، وجود نداشته است.
به گزارش گورنیاک “شواهد جدید حاکی از ﺁن است که عوامل عصبی خارجی ناشی از دیابت نوع ۲, مانند کمبود خون کورتیکال، به طور چشمگیری در مشکلات حسی و حرکتی افراد مبتلا به دیابت نقش دارند.”
حدود ۲۴ درصد از ۴۰ میلیون نفر در ﺁمریکا که بالای ۶۰ سال دارند با دیابت نوع ۲ زندگی می کنند. مشکلات دست، انگشت و پا از عوارض جانبی این بیماری است و می تواند منجر به از دست رفتن زندگی مستقل و کاهش کیفیت زندگی شود.
روش ﺁزمایش گورنیاک منحصر به فرد می باشد، او به جای استفاده از یک ام ﺁر ﺁی معمولی برای نظارت بر استفاده از میزان اکسیژن خون موجود در مغز تصمیم گرفت از تکنیک نزدیکی طیف سنجی مادون قرمز (fNIRS) استفاده کند.
FNIRS روشی است که نور مادون قرمز را به پوست وارد می کند تا با استفاده از این روش بتوان میزان خون اکسیژن دار و غیر اکسیژن دار در مغز را اندازه گیری کند.
این تکنیک با MRI تفاوت دارد چرا که نمی تواند میزان استفاده از خون اکسیژن دار را اندازه گیری کند. روش FNIRS می‌تواند برای افرادی که نمی‌توانند MRI را انجام بدهند، استفاده شود.
وی گروه 42 نفره از زنان یائسه را که بیش از 60 سال داشتند و نیمی از آنها دیابت نوع 2 داشتند، آزمایش کرد و از آنها خواست که تمرینات مختلفی را با دستان خود انجام دهند.
این گروه را انتخاب کرد زیرا به طور کلی بیشترین خطر ابتلا به دیابت، بیماری های قلبی و زوال عقل را دارند. تحقیقات نشان داد که تغییرات حرکتی در افراد مبتلا به دیابت به صورت مستقل از اختلال حسی رخ می دهد و این تغییرات ارتباطی با مدت بیماری و شدت بیماری ندارد.
گورنیاک می گوید: یافته های وی امکان تحقیق برای سایر افراد مبتلا به این بیماری را فراهم می کند، به امید یافتن راهی برای جلوگیری از اثرات منفی دیابت بر روی سلامتی.
منبع: medicalxpress
